Hanselle Gratel ekmek kırığı ile yol bulmaya çalıştı da "Kuşlar yemese ne zeki lan" dedik. Çünkü kırmızı başlıklı kız, bi kurtla bi ninenin arasındaki farkı dişlerden, kulaklardan ibaret sanan bi gerzek ve bizim hayal gücümüz de onlarla gelişti.
Gece yarısı evde olması gereken kül kedisi ayakkabısını unutmasa prensle evlenemeyecekti. Çünkü dangozlukta üst sınır olan o mal, aşık olduğu kızı, ayak fetişisti olacak ki, yüzünden tanımaz; ertesi gün aşık olduğu kızı unutur ve tüm ülkeyi gezip her hatuna ayakkabıyı denetmek zorunda kalır.
Hayır ben fantastik kurgu kitapları seviyorum. Siz hiç David Gemmell okudunuz mu? Suzanne Collins? George RR Martin? David Eddings? Mine Kırıkkanat'ın Destina'sı? Mülksüzler? George Orwell?
kitap film |
Kelimeler yan yana gelip ne kadar olmayanı var edebilir ki? sorusuna yanıt yukarda saydığım yazarlar mesela. Çocuklarımıza hayal gücü kazandırmamız için o dünyalara, o prenseslere, prenslere, cinsiyet kimliğine, sosyal rollerin benimsenmesine, aile kavramına, toplumsal doğru-yanlış kavramına, beklentilere, aşktan, kimlikten, büyüyünce kendinden ne bekleyeceğine karar vermek için, gerçeğe ulaşmak için gerçek dışılığa ihtiyacımız var.
Sanki söndü ateş. Çocuklara ellerinde teknoloji varsa dijital ortamda silahlar, cinayet senaryoları veya futbol menager türevleri oyunlar, teknolojiye ulaşımları yoksa Tv'den imkan sahiplerine kin beslemek için her türlü imkan verilerek o bizim şanslı neslin nimetlerinden uzaklaştırıldılar.
Survivor ve evlendirme programları arasında gidip gelen bi zapping ile de taburenin 3üncü ayağı tamamlandı büyüklerle.
Bir adım atmak mümkün oysa. Eline kumandayı alıp, kırmızı tuşla ekranı karartmak mümkün. Çocuğa kitap vererek ona zengin bi dünya sunmak mümkün.
Kitap başka bir boyuta sihirli bir portaldır. |
No comments:
Post a Comment